De eerst “rouwwandeling” is op de kalender gezet. Zondag 3 november 14 uur.
In de ochtend van die 3e november scheen er een mooi zonnetje, de voorspelling was later die dag minder zonnig, maar helaas: we konden de starttijd niet meer vervroegen.
Toen ik thuis wegreed begon het net te druppen. Ik had mijn auto vol met paraplu’s gelegd.
We hadden vooraf 9 aanmeldingen. Een uurtje voor aanvang mailde er nog iemand om te vragen of hij meekon? Natuurlijk is iedereen welkom.
Aangekomen bij het parkeerterrein had ieder gelukkig gerekend op het natte weer en zelf paraplu’s mee genoemden. Binnen bleek nog een wandelaar te zitten, die via via had gehoord dat we gingen wandelen en ook deze persoon was van harte welkom.
We gingen op pad, onder de paraplus, lekker stappen.
Al snel bleek te gebeuren waar wij als organisatie op gehoopt hadden, iedereen praatte met iedereen. Allen waren we daar omdat we een verlies hadden ervaren, de een ‘n ouder, de ander een partner of een kind. Langer geleden of nog maar heel kortgeleden, het doet er niet toe, merkten wij. Je deelt iets gemeenschappelijks.
Op naar de koffie
Na een half uurtje werd de waterkraan boven nog iets verder opengezet. En het was geen buitje maar echt van die regen die gestaag blijft vallen. We besloten de koffie op te gaan zoeken. En ook hier was er een heel fijne sfeer. Geen dikke tranen, we hadden al genoeg water gehad, maar gewoon herkenning. Er werden door enkele aanwezige adressen en telefoonnummers uitgewisseld. Elly kon aan deze of gene vertellen over haar opleiding rouwbegeleiding en ook haar nummer werd hier en daar opgeschreven. Na nog een tweede kopje koffie hebben wij iedereen bedankt voor de aanwezigheid. Wij hebben het als een fijne middag ervaren. En dit kregen we ook terug van de aanwezigen. Even kunnen kletsen met iemand die weet wat je doormaakt.
Voor herhaling vatbaar.
Wat we ook zeker weer gaan doen over een aantal maanden, met hopelijk iets beter weer. Want vandaag bleef de regen maar vallen .
