De twee uitersten van het leven

 

Binnen mijn familie kreeg ik te maken met een sterfgeval. Het overlijden vond in België plaats. Wat gaat alles daar op een andere manier dan in Nederland. Het was ook nog in de eindperiode van de coronatijd met andere regels dan in Nederland.

België

De Belgische collega’s doen hun werk met liefde en geduld, maar toch voelde het voor mij afstandelijk. Het gaat daar heel formeel. De overledene wordt bij een thuis overlijden, thuis verzorgd en gekleed. Vervolgens op de brancard mee naar het uitvaartcentrum genomen. Opbaren thuis is niet gebruikelijk.

Er was gekozen voor een crematie.

Er wordt een datum afgesproken voor de afscheidsplechtigheid en de dag ervoor vindt de daadwerkelijke crematie al plaats. Ik, als uitvaartondernemer, mocht die dag aanwezig zijn en zo het hele proces bijwonen. En waar mogelijk mee helpen.

Crematiekist

De overleden werd op de dag van de crematie in een speciale crematiekist gelegd. Het leek mij niet meer dan karton, bekleed met geplooid satijn. Pfff, dat is echt even slikken als je dat ziet. Het zou niet mijn keuze zijn. Maar ja ’s landswijs, ’s lands eer.

Crematie

Vervolgens werd het lichaam door iemand van de onderneming naar het crematorium vervoerd. Geen vlaggen op de auto, niet voorlopen, niets van dat alles. In mijn eigen auto ben ik achter de transportauto aangereden, met 120 over de snelweg, naar het crematorium. Daar aangekomen heb ik geholpen met het uit de auto tillen van de kist en op de knop gedrukt bij de aanvang van de crematie. Tja…. al zo vaak beroepsmatig zo gestaan maar nu is het toch anders.

Afscheidsplechtigheid

De volgende dag zou de urn verzegeld en wel aanwezig zijn bij de afscheidsplechtigheid.

Het afscheid was in dit geval in het uitvaartcentrum. Wij namen met elkaar plaats rondom de urn. Direct na de plechtigheid gingen wij naar de plaatselijke begraafplaats voor de as verspreiding aldaar.

Nu denk je de urn nemen we in onze eigen auto mee naar de begraafplaats. Mooi zo’n laatste rit je dierbare dicht bij je. Nee dus, deze moet in een rouwauto (grote cadillac in dit geval) vervoerd worden.

De urn is verzegeld en blijft verzegeld tot op de begraafplaats waar alleen een ambtenaar van de lokale overheid de verzegeling mag verbreken. Vervolgens wordt de as in een speciale uitstrooi mechanisme gedaan en heel respectvol kwam de meneer van de begraafplaats hiermee aan lopen.

Uitstrooien

Op een speciale zuil bij het strooiveld werd deze neergezet en hier vond nog een soort van kleine ceremonie plaats, zoals wij rond het graf doen. (ik had het vogelpoepje even weg geveegd van de zuil voor ik de urn neer zou zetten, maar dat is een klein detail). En toen mochten de mensen die dit wilde de urn pakken en door middel van het indrukken van een handel, waardoor er aan de onderkant iets openging, de as uitstrooien.

’s Landswijs, ’s lands eer

Zo gebeurde het dat wij anderhalf uur na aanvang van de afscheidsplechtigheid de as al hebben uitgestrooid en alles achter de rug is. Nou ja, dan begint het natuurlijk pas maar de ceremonie e.d. is dan afgerond inclusief het uitstrooien van de as.

Kleinkind

En dan ga je naar huis en wordt in diezelfde week een kleinkind geboren. Een prachtig meisje gezond en wel, met een trotse opa en oma en een nog trotsere pappa en mamma.

Leven en dood, de twee uitersten van het leven waar wij geen invloed op hebben. Ik heb een mooi vak.