Blauw, blauw, hemelsblauw,
de kat was van de schooljuffrouw.
De juffrouw zegt: M’n kat is weer terecht.
Poes, poes, poes, poes, poes, poes.
Juffrouw, juffrouw,
hoe komt uw kat zo blauw,
zo blauw als een vergeet-mij-niet?
De juffrouw zei: Dat weet ik niet;
de katten die ik hou zijn altijd hemelsblauw,
blauw, blauw, blauw.
Poes, poes, poes, poes, poes, poes.
Kent u dit liedje nog van Annie M.G. Schmidt uit Ja Zuster, Nee Zuster.
Dit liedje zit maar in mijn hoofd.
Het ene blauw is het andere blauw niet.
In het vroege voorjaar was ik op een voorbespreking bij een familie en de persoon die ging overlijden wilde een blauwe kist. Maar ja, het ene blauw is het andere blauw niet.
En zo kwam het dat ik een week later terugging met mijn RAL-kleuren waaier en mijn stofstalen om de juiste kleur blauw uit te laten zoeken en de mooiste bekleding die erbij zou passen.
Er werd unaniem gekozen.
Het hele gezin zat mij al op te wachten en er ging nog een aardige wisseling van meningen over en weer, maar uiteindelijk werd er unaniem gekozen voor een bepaalde kleur blauw en een bijpassende stof.
Maar ja, hoe zou dat er in het echt uitzien? Toen de kist was gespoten en de stof genaaid tot een bekleding ben ik op een zonnige dag met de kist langs gegaan. Gelukkig kreeg ik de goedkeuring van de toekomstige bewoner van de kist. Hij was precies geworden zoals verwacht.
Het leven te vieren.
De kist ging terug naar de opslag en een paar maanden later was het zover. Hij zou gebruikt gaan worden. Na een prachtige uitvaart werd de dag afgesloten met een feest in een partycentrum. Eerst een buffet en als afsluiting een DJ om het leven te vieren.
Zo neemt ieder op zijn eigen wijze afscheid van het leven.
